Scorn to Mick Harris - legendarny muzyk, znany z gry w Napalm Death, PainKiller, Lull, Murder Ballads, Divination, Praxis,  ze współpracy z artystami takimi jak: Bill Laswell, John Zorn, Martin Atkins, DJ Spooky, Toshinori Kondo, Steven Wilson/Bass Communion, Sutekh i in.
Najnowszy materiał Mick powierzył wyłącznie VIVO Records.
"List of Takers" to pomost pomiędzy wcześniejszymi dokonaniami Scorna (wytwórnie: Earache, Hymen, Invisible i in.) a nową ścieżką twórczości, na którą Harris właśnie wstępuje.  Płyta zawiera 70.44" muzyki - gniewnej, brudnej, perfekcyjnej brzmieniowo i kompozytorsko. Miażdżące bity, ambient-dub i harrisowa abstract elektronika wypełnią twój pokój odsłuchowy, o ile starczy ci odwagi, by zmierzyć się z nowym Scornem... Nagrania zarejestrowano w BEDROOM BOX BIRMINGHAM (październik 2003). .
***
"List of takers"[many takers few givers] was originally recorded exclusively for Breaks FM with an exclusive live set of what clearly indicates scorns continuous unique work old and new plus versions with its constant search/challenge of "those who know" Beats Bass and Sounds mashup. Dirt beats rhinocharge basslines deep and thick and textures/ambience to fill the room is what i push. Tackle up, get your clutch set and sit back ready for that classic rod lunge."Who's who?".
[Mick Harris]
LIVE JAM RECORDED @  BEDROOM BOX BIRMINGHAM OCTOBER 2003
  70.44"
 ***

 
 REVIEWS
Mick Harris hat mit Scorn, Napalm Death, Quiot und Painkiller schon so einige musikalische Felder und Genres beackert. Sein bemerkenswertestes Projekt bleibt aber wohl Scorn, das auf dem noch recht jungen polnischen Label Vivo Records ein neues Album veröffentlicht, das nicht etwa ein neues Studio-Output darstellt, sondern eine siebzigminütige Live-Jam-Session, die im Januar 2004 von Liquid Injured Hearing Radio auf Breaks FM übertragen worden ist. Darin verarbeitete Mick Harris einige seiner Tracks zu einem einzigen endlosen Stück, das dafür aber gleichzeitig nicht nur eine wunderbare Einführung in das Scorn-Oeuvre darstellt, sondern auch eindrucksvoll demonstriert, wie Scorn live funktioniert, nämlich als organische Abfolge verschiedenster verzerrter Electro-Beats, kleiner Piano-Fragmente und vertrackter Soundscapes, dass man kaum merkt, dass hier Übergange zu individuellen Tracks hergestellt werden, die im Live-Set ihre ganz eigene Dynamik entwickeln. Insofern bietet "List Of Takers" nicht nur für neugierige Einsteiger eine faszinierende Einführung in das Schaffen von Scorn, sondern auch für Fans eine vibrierende Revitalisierung mehr oder weniger bekannter Scorn-Stücke. dh/ www.zillo.de


Scorn is very literally drum and bass. Perhaps the moniker bass and drum is more appropriate. I am not familiar with Scorn prior the 1995 album Gyral (apparently these sound more "metal"), but everything I have ever heard from Scorn is just devastating bass-lines and hiphop/jungle-style beats. The use of samples and additional sound effects are sparse. With these minimal elements, the music of Scorn ranges from ambient (Gyral) to more up-tempo danceable stuff (released on Hymen-records in the last few years).   Last year Scorn released an album on the Polish label Vivo (who have also released stuff by Muslimgauze), which apparently sold out quickly and is now being re-pressed. It contains a jam-session of about 70 minutes. Being a jam-session, all of this material is "new" but it consists (mainly) of sounds used on previous Scorn-records. It is perhaps the best work I have heard from Scorn so far, mainly because there is more variation than on previous records: it will keep your head nodding. Mick Harris, the man behind Scorn, definitely shows what he is capable of with this collection of sickening bass-lines and precision beats.
http://www.gothtronic.com/    
  _________________________________
Many Takers, Few Givers zní propagační slogan prozatím posledního nosiče
projektu Scorn, který v omezeném nákladu vydala a ve vlastní distribuci šíří
polská společnost Vivo. Aby ne - jen ten, kdo dřív přijde, bere...   Zdání klame! Ačkoli o produkci Micka Harrise je v posledním čase slyšet
sporadicky (momentálně se totiž soustředí na hudební výzkum a teorii), a
vydání záznamu jeho exkluzivního setu pro Fuel/Breaks FM by se tak mohlo
zdát rafinovaným marketingovým tahem, opak je pravdou. List Of Takers je
prvním limitovaným dlouhohrajícím albem Scorn, téměř žádné recenze v tisku
nebo na internetu navíc dobře svědčí o komorní produkci i distribuci nosiče.   Asi málokomu se daří tak důsledná selekce vlastní posluchačské obce, jako se
to s každým novým albem Scorn daří právě Harrisovi. Kdo od Harrise čeká na
každé desce (včetně nejrůznějších projektů) posun, je však málokdy ošizen.
Vývoj nezapře ani recenzovaný záznam verzí zhruba tři roky starých skladeb a
novějších bonusů. I když verze nelze chápat jako remixy, je album poměrně
zajímavým svědectvím o spění Harrisova zvukového inženýrství. Album přináší
možná pracovní, možná pro živý jam připravené skladby, které v mnohem
surovějším znění představují jednak kompozice z CD/LP Plan B (resp. Governor
EP), jednak ukazují další možnou cestu, kudy se bude Harris pod
producentskou značkou Scorn dále ubírat.   Harris je fenomén a jeho způsob programování je prostě famózní: zkracuje a
modifikuje rytmické stopy, basové linky posunuje k samé hranici citlivosti
monitorů, suverénním užíváním hlukových efektů dopomáhá kompozicím k
extrémně hrubému, intenzivnímu zvuku. Až na nemnohé výjimky (fragmenty z
Logghi... a Gyral, předchozích desek Scorn) se na albu nevyskytují
"nalezené" či "vykradené" samply. Pro progresivní zvuk třetího tisíciletí
sáhl tentokrát Harris k distorzím, reverbu a ostrým filtrům, tedy vlastně do
zvukového rejstříku charakteristického spíše pro drum'n'bass a tech step.
Právě takový je však Harrisův téměř patentovatelný recept, jak v konečném
důsledku dosáhnout toho, aby minimalistické, hypnotizující rytmy vyzněly
nebývale energicky...   Zněním i tempem se List... (a obzvláště zde obsažené nové skladby) rozchází
s tradičním řazením Scorn k dark hopu; ledacos bylo ostatně možné usuzovat
už z Harrisovy nedávné spolupráce s technoproducenty Karlem O' Connorem
(Regis) a Anthonym Childem (Surgeon), stejně tak jako z fám, že příští nosič
Scorn vyjde v patronátu Downwards Records. List... zkrátka představuje
Harrisovu futuristickou koncepci nerepetičního techna ve středním tempu.   Co se samotného materiálu nosiče týče, CD je distribuováno v excelentním
ekopaku se stylovou grafikou, samozřejmostí je číslování jednotlivých kopií.
Veškeré případné výtky k albu List Of Takers - horší kvalita zvuku, záznam
do jediné stopy, možná až přílišná stopáž, absence názvů skladeb - vlastně
neguje okolnost, že bylo více méně nahráno jako improvizace a původně určeno
jen pro šíření rozhlasem či sítí. Takže skvělý artefakt, ovšem only for
those, who know...
Mirek Štochl  / www.mufonic.net   
________________________________
An Unusual album to review as there is only one track and that lasts for over an hour, so what the hell is going on? Things become much clearer when you realise that here is the live jam session that was originally broadcast by "Liquid Injured Hearing Radio" on Breaks FM on the ninth of January this year. Its instrumental has a heavy beat that runs close to distortion and is surprisingly rhythmic. It starts with almost an oriental feel to the ambiences, but after a couple of minutes the beat manifests itself with tremendous power and accompanies a very solid rhythm. You may be wondering how your interest in the List Of Takers cold be maintained during this long track. Well it simply does as there are quieter interludes and modified beats to break it up, but there are no joins to be heard. I found this audio material becoming more inviting as time passed and as much as you tryto find fault the more the music resists that challenge. I have now listened to this half a dozen times and I still want more. If that is not a positive review then see what you think. I doubt that you will be disappointed. More info can be found at www.scorn.vivo.pl
(Brooky) Modern Dance  
________________________________
Choć Mick Harris rozpoczynał karierę jako perkusista w grind-core'owym zespole Napalm Death, szybko odkrył w sobie zamiłowanie do tworzenia elektronicznych dźwięków. Nowa płyta artysty, wydana przez Vivo, zawiera jeden 70-minutowy utwór, w którym znajdujemy wszystkie typowe dla jego muzyki elementy. Są tu więc wywiedzione z hiphopowej estetyki ciężkie, smoliste bity masywne basy i głębokie przestrzenie o dubowej proweniencji oraz industrialne szumy i trzaski. Wszystko to podszyte mroczną elektroniką o ambientowym rodowodzie. Idealna płyta dla rozpoczynających znajomość ze Scornem.
GZL / Dziennik Polski  
________________________________
From out of nowhere, the Polish label Vivo has released the newest Scorn record, a live set recorded for the radio and presented here as one long track. Those looking for an introductory Scorn record or something with some new Scorn tunes that you can be added to an mp3 player playlist will probably not find it here. I was initially taken aback by the format, as discs that are comprised of a single, enormous track are usually hard to listen to repeatedly. They take a certain amount of dedication. However, having just seen a Scorn live set in Berlin, I can honestly say that List of Takers is an indespensible document of how the project works live. The live version of Scorn doesn't include strictly definied songs, starts and stops. It flows from the drones and spooky detuned pianos into the head nodding beats and immense bass that are Mick Harris' signature. For stiff, electronic beat music, it's actually quite organic live as Harris performs a live dub mix with effects and knob-twiddling that gives the sounds life and depth and movement not always found on the static albums. Since the sound set is fairly basic-distorted bass warps, atonal electro-acoustic drones, heavy electro drumbeats and the occassional piano riff-it's easy to think of List of Takers as an extended jam on a theme that manages to stay rough, compelling, and unflinching for 70 minutes. That's where this album in fact wins me over: it's a completely uncompromising document from an artist who has a body of work that's so influential at this point that he needs answer to no one. There are identifiable songs here, but none are listed or named individually, and none stand out but serve to make up the extended whole. The tempo slowly creeps up across the disc to ramp up the tension so that by the end the groove is less of a friendly bump and more of a diabolical grinding, but the record never loses the ability to make heads bob and hips sway. List of Takers is at times a challenge to the listener to keep up, but the rewards for zoning out and getting lost in the throb are worth it.
Matthew Jeanes / www.brainwashed.com   
_______________________________
After a lot of silence, there is finally a new release by Mick Harris (Scorn, Napalm Death, Quiot, Painkiller). This new release by Scorn is not a new studio album but a recording of a live set that was done for a radio show on Breaks FM. It consists of a single track of over 70 minutes long with a varied array of tracks from Mick Harris. The music ranges from subtle and heavily moody ambient to the dark and abstract hiphop influenced beats that Scorn is so well known for.   The quality of the recordings is stunning, and the material presented is certainly all new. Mick used the sounds and loops of his previous Hymen albums to create entirely new tracks. It is therefore not surprising that this album sounds exactly like his previous albums 'Greetings from Birmingham' and 'Plan B'. Heavy Bass-tunes and precision beats form a groovy soundtrack to which you just have to move.   The CD is packed in a nice sort of digipack and was released on the Polish label 'Vivo'. This is definitely a must have for all Scorn fans (and other hednodding bass-freaks). So hurry up to get your copy, because there were only 800 copies pressed.
TD/ www.funprox.com 
_______________________________
Mick Harris is back at it again. I was under the impression that the Scorn
moniker had been retired at least twice by now, but I'm damn glad to have
some new material in my hands and on my decks. Scorn always had the
dub-gone-evil thing in spades compared to his contemporaries, and now, when
it appears that there are no contemporaries, List of Takers comes out on a
tiny Polish label in a limited edition and it's the best thing Scorn's done.
So if you want your fix of demon-dub, Vivo is the place to run to.   Recorded live (one take, apparently) for Breaks FM, List of Takers is one
seventy-minute track that pushes the Scorn legacy into a new phase. Using
samples of previous material (I know there's a vocal sample from Logghi
Barroggi in there somewhere) and new sounds, Harris pushes himself as far
out as he has under the Scorn rubric. Think Lull with beats, and you're
closer to the concept of List of Takers. Concept, not sound, because the
sound is still rooted in the downtempo dark-hop (or whatever it's called
this week) from years past. List... is not as bass-heavy as previous
releases like Greetings From Birmingham or Gyral, but presents more of a
dirty bass-synth that operates paradoxically in more of the mid-range of
sound.  
The bottom line is that this is Scorn. If you've heard Scorn before, you
have a pretty good idea what this is going to sound like. The charge could
be leveled by the uninitiated that all Scorn albums sound alike, and that is
not wholly inaccurate. This will not convert the unconvinced. But for those
with ears tuned in, there's variation and progression within the
discography. List of Takers is a new step in a new direction, and for that I
am thankful.
Jericho Maxim, http://igloomag.com/   
_______________________
Mit dem 1-Track Longplayer "List Of Takers" liefert Mick Harris alias Scorn
nun schon die 25. CD ab (inkl. Singles). Diese hier ist allerdings seine
erste beim polnischen Label Vivo. Dem einen oder anderen Leser könnte er
vielleicht durch Napalm Death ein Begriff sein. Bei dieser Band geht es ja
ziemlich wild zur Sache, genauso ist es auch bei Scorn. Nur eben nicht im
Metal-Stil sondern rein elektronisch, in einer wüsten Mischung aus
Straight - oder Breakbeats (Richtung Drum'n'Bass) im Mid-Tempo, sowie
teilweise technolastigen und abgefahrenen Dub- und Industrial Sounds, die
hier als knapp 1:11-stündige Jam-Session im Oktober 2003 in der Bedroom Box
Birmingham aufgenommen wurde und auch später im Radio bei Breaks FM gesendet
worden. Wer Scorn bis jetzt noch nicht kannte und damit auch nicht seine
erste CD "Gyral", der findet Mick Harris hier in alter Form wieder, also wie
zu Beginn des ersten Albums. Da ich selbst Scorn bis zu dieser CD nicht
kannte, zog ich das Internet zu Rate und sah, dass es auch einen Bericht zu
einem Scorn-Auftritt im FZW Dortmund gab. - Ein fast stockdunkler Raum, mit
einem dadurch fast nicht zu sehenden Mick Harris, der einen Teil des
Publikums aufgrund der Lautstärke in den Vorraum gedrängt hatte und den Rest
des Publikums mit fast Magenwand zerdrückenden Brabbel-Sounds und einer
teilweise fast nicht strapazierfähigeren Monotonie traktierte.
Björn / http://www.medienkonverter.de

Genau diese Assoziationen hatte ich schon vor dem Bericht, da ich wusste,
dass es sich bei "List Of Takers" um die Aufnahme einer Jam-Session
handelte, die eigentlich auch von einer Aufnahme aus solch einer düsteren
Location hätte stammen können. Und in die verirren sich dann Leute, die
einfach mal wieder wilde, dub-mäßige, halbschnelle, monotone
Industrial-Klänge hören und sich maximal leicht dazu bewegen wollen bzw.
können, da sie durch den späteren Abend zu nichts größerem mehr in der Lage
sind. Das ist nicht böse gemeint; die richtige Stimmung kommt bei der Musik
aber vermutlich erst auf, wenn zumindest ein oder zwei Bierchen bestellt und
getrunken worden. Dann aber ist der Abend für Freunde dieser Musikrichtung
auf jeden Fall gerettet; mich selbst würde so eine Session auf jeden Fall
auch interessieren.   Für einen besseren Höreindruck oder auch um gewisse monotone Teile zum
nächsten Block skippen zu können, wäre eine Aufteilung der CD in
verschiedene Parts nicht schlecht gewesen, was den Jam-Session-Charakter
nicht großartig durcheinander gebracht hätte, da auf die Pausen zwischen den
Titeln sicherlich verzichtet worden wäre. Denn dadurch würde der Hörer auch
schneller bemerken, dass es sehr wohl Unterschiede - im Klang als auch im
Arrangement - auf der Scheibe gibt. Ob "List Of Takers" allerdings öfter im
CD-Player laufen wird, wage ich zu bezweifeln, da die Musik meiner Meinung
nach die richtige Örtlichkeit und Lautstärke braucht um voll zur Wirkung zu
kommen. Es sei denn, man hört die CD allein, wenn die Nachbarn allesamt
ausgeflogen sind. Unter guten Kopfhören könnte sie für Fans eventuell ein
Ohrenschmaus sein bzw. werden, da der Sound so direkt zum Ohr wandert und
nicht bei mittlerer Lautstärke auf der Strecke bleibt. (Für einen ersten
Eindruck des aktuellen Albums gibt es übrigens auf der Seite
www.scorn.vivo.pl vier MP3-Samples.)   Zusammenfassend lässt sich sagen: ein Album, das Fans von monotonen,
technoiden Industrial-Dub-Sounds im mittleren Geschwindigkeitsbereich (zumal
als Jam-Session) begeistern und gleichzeitig den Rest der Menschheit mit
einem mittleren bis starken Kopfschütteln von sich jagen wird. Da es aber
trotzdem noch viele Menschen gibt, die nicht ganz so schwarz/weiß
eingestellt und gerade in diesem Bereich etwas aufgeschlossener sind, gibt
es hierfür 4 Sterne. Björn
http://www.medienkonverter.de   
______________________
Scorn - "List Of Takers" CD - Mick Harris' venerable SCORN returns with this 70-minute studio 'live jam', indexed over a single track. SCORN's mutant dub-hop is twisted and virulent, and alongside compatriot Kevin Martin (ICE, TECHNO-ANIMAL), perhaps the most influential artist working in the dark instrumental hip-hop vein. Indeed, this release is a dark percussive downtempo masterpiece that shows Harris' evolution into a world-class sound artist. Big poisonous beats, tweaky sound effects, rumbling atmospheres, it's all here. It's neither nice nor friendly, but it certainly hits hard to the gut. 'List Of Takers' is my favorite SCORN release in years, and that is saying a lot.
Todd / Godsend       ___________________
Ennesimo lavoro per l'instancabile e prolifico Mick Harris.. il leggendario batterista dei Napalm Death di Scum (hehe! per non dimenticare!), sforna l'ennesimo disco dell'altro leggendario suo progetto Scorn.   "List of Takers" č il risultato di una "live jam" eseguita nella sua "bedroom box" a Birmingham nell'ottobre del 2003 e originariamente destinata a essere trasmessa esclusivamente in una trasmissione di Breaks FM il 9 gennaio del 2004.. a distanza di qualche mese la label polacca Vivo Records rende disponibile a tutti (a dire la veritŕ, a pochi fortunati) il risultato di quella esclusiva jam sfornando questo bellissimo disco in una elegante versione limitata tri-fold ecopack numerata a mano..   "List of Takers" č solo una lunghissima traccia di oltre 70 minuti e il risultato di questa lunga improvvisazione č veramente sorprendente! La deframmentazione del ritmo, scorie dub incastonate tra impercettibili ma continui cambi di tempo e variazioni infinite di rumori industriali e rimanenze hiphop, rumorismi incastrati tra possenti bassi, davvero tremendi, voci malate filtratissime in loop e drone che via via risucchiano melodia e frammenti di loop.. questo "List of Takers" č veramente stupendo, oltre un'ora di continua sperimentazione elettronica, senza un attimo di tregua, senza respiro.. sarebbe stato bello assistere a questo suo "assemblaggio" nella sua stanzetta in quell'ottobre del 2003.. ma comunque il solo ascolto di "List of Takers" basta e avanza per appagare la nostra sete di sperimentazione e per ammirare l'ennesimo grande lavoro di questo artista che non smette mai di sorprenderci!
STILLBORN  
_______________
"List of Takers" to kolejna płyta nagrana przez Micka Harrisa, tym razem dla polskiej wytwórni Vivo. Album ten, zawierający 1 utwór trwający 70 minut, jest w mojej opini przekrojem twórczości Scorna. "List of Takers" to pozycja idealna dla kogoś, kto chce rozpocząć muzyczną przygodę ze Scornem. W tym długim miksie zawarte jest to co u Harrisa najlepsze. Ascetyczne tła mieszają się z ciężkim, powolnym beatem, aby nastepnie przejść w lekko połamane struktury podlane dronowymi pejzażami. Nieco industrialna, duszna atmosfera nie opuszcza nas przez całe 70 minut. Nie ma tu żadnej rewolucji.To po prostu stary dobry Scorn. Jeśli ktoś nie wie jaki wybrać album Scorna, niech sięgnie właśnie po ten krążek. Tu jest wszystko. Dodatkowo płyta jest bardzo ładnie wydana w trójpanelowym ekopaku. [9]
[Tomasz Właziński]
www.alternativepop.pl   
________________
Mick Harris is generally acknowledged as the father of "darkhop" -
that evil, plodding miscegenation of ambient isolationism, hiphop,
industrial electronica, and an altogether queasy Weltanshauung. His
drumming has anchored some seminal bands (Napalm Death, Painkiller),
he collaborates often with genre-busting kindred spirits like Bill
Laswell and Eraldo Bernocchi, and released scores of recordings and
remixes under a slew of noms-de-musique, Scorn probably being the
most immediately recognizable.   List of Takers is a seventy minute continous "live jam" whose
subtitle, "Versions and More", gives the impression that when
creating this epic in one day (09/01/04) in his Birmingham studio,
Harris both dipped into his archives and spun out new threads of
sounds and ideas.   Originally created for exclusive broadcast on the program "Liquid
Injured Hearing Radio" on Breaks FM, it is now available to a wider
audience through the up-and-coming Polish electronica label Vivo.
List of Takers writhes, coalesces, disintergrates, re-forms, burrows
deep under ground and deep under the skin. As always, Harris´ sense
of rhythm is impreccable, his bass is satisfyingly doom-laden, and
his ability to mould and mangle electronics and pepper them with the
odd vocal sample intriguing. An excellent entry into the Scorn
catalogue which would also serve as fine introduction to the novice.
Stephen Fruitman http://sonomu.net/   
  __________________
For those of you guilty, as I was, of thinking that Scorn was done, Mr.
Harris came back with a new CD, out for the interesting and challenging
Polish label Vivo (check out www.scorn.vivo.pl for more info on this album).
Scorn left behind the isolationism, the dub, the drum'n'bass experiments and
concentrated on a new form of claustrophobic industrial music. Originally
recorded in October of last year for a live radio session on radio Breaks FM
(nubreaks.com), this pioneering artist's new album is based on electronic
sounds and is very beat intensive. "List of Takes" scores aggressively in
the heart of him/her who is looking for a cold blend of morbid loops and
droning sub-harmonics. In a nutshell you'll still be faced with the essence
of Scorn's sonic signature that he developed throughout the years, but this
time you'll get a piece of everything working together as one. In other
words you'll recognize the elements, but you won't recognize their sum. The
new rhythm-noise direction undertaken by this un-stoppable experimentator
will definitely please most of you. Over 70 minutes in a limited
hand-numbered tri-fold ecopack.
Review by: Marc 'the MEMORY Man' Urselli-Schaerer
www.chaindlk.com   
_________________________
Live auf Sendung aus der Industrial-Dub Hölle   Es ist schon einige Zeit her, dass Mick Harris mit seinem Projekt Scorn eins der besten Electronica Konzerte abgeliefert hat, die ich besucht habe. Als er irgendwann in den mittleren 90'ern im beinah stockdunkel Konzertraum des FZW Dortmunds praktisch unsichtbar hinter seinen Equipment stand, trieben Harris stoische Dub-Beats nicht nur alleine aufgrund der enormen Lautstärke einige Besucher in den Vorraum. Ein extrem tiefer Bass presste langsam, aber stetig die Magenwände zusammen, dazu peitschten böse schneide Drumsounds. Die dazugehörige Platte hieß "Gyrol" und dürfte auch heute noch zu den beeindruckensten Alben in der Schnittmenge zwischen Ambient, Dub und Post-Industrial gehören.   Es folgten eine ganze Reihe weitere Veröffentlichungen auf verschiedenen Labeln und damit einhergehend eine Verschiebung des Sounds in Richtung Drum'n Bass. Obwohl keins der nachfolgenden Alben wirklich schlecht war, blieb das, was "Gyrol" ausmachte, auf ihnen unerreichbar fern. Dann wurde es langsam still um Harris, und wie aus dem Nichts taucht nun plötzlich ein neues Album auf dem polnischen Vivo Label auf. "List Of Takers" enthält eine rund 70minütige Radiosession, aufgenommen im Oktober letzten Jahres. Und es scheint, dass Harris die Auszeit genutzt hat, um zu seinen alten Stärken zurück zu finden. Das Material dieser Session klingt so, als ob sich Harris in einer verlassenen Industrieruine eingeschlossen hätte, um sich dort stoisch seinen Frust aus dem Leib zu trommeln. Zwar von zischenden Sounds durchzogen, lebt die Musik trotzdem ganz alleine von denen manchmal bis zur Grenze des Erträglichen monotonen Rhythmus im unteren Tempobereich.   Wer Scorn bis dato noch nicht kannte, und durch die Schlüsselwörter "Industrieruine" und "Rhythmus" nun vermutet, hier ginge es ähnlich zu, wie auf all den Machwerken, die in Grufti-Großraumdiscos unter den Label "Rhythm Noise" eine spezielle Form von Kirmestechno verbreiten, könnte falscher nicht liegen. Harris wurde schließlich mit Napalm Death groß und nicht mit einer beliebigen pathetischen Synthipop Kapelle.
Sascha Bertoncin   www.Triggerfish.de   
______________________
Rewelacja! Wydany wyłącznie przez polski label Vivo Records najnowszy materiał Micka Harrisa to jedna z najciekawszych płyt tego roku. Harris, wielki twórca i muzyk, wchodzący w legendarny skład Napalm Death, współpracujący z całą masą artystów - od Zorna (grał na bębnach w kultowym PainKillerze), przez Laswella (ambientowo-dubowy chociażby projekt Divination) aż po Dj Spooky`ego (płyta Delerium Tremens) - słynący swoim niekonwencjonalnym podejściem do konwencji i stylów muzycznych, przez niektórych uznawany za niezwykle pracowitego eksploratora mrocznego ambientu, wydaje swoje najnowsze dzieło w pięknej formie na polskim rynku. To już nawet nie zjawisko, ale istne wydarzenie - tym bardziej, że album "List Of Takers" to nic innego jak płyta wyznaczająca nowe ramy dla masywnego grania, przesyconego niesamowicie udanie zaaplikowaną elektroniką. Pierwsze płyty projektu Scorn obfitowały w spore dawki bezkompromisowego dubu, niekiedy ocierając się o echa industrialu. Tutaj, Harris przygotował znakomite wprowadzenie w nowy wiek - swojej twórczości jak i jej odbiorców.
    Album będący w swej treści jedną kompozycją, trwającą (bagatela) ponad 70 minut, przynosi ze sobą ciężkie, neurotyczne brzmienie, opierając się na niekiedy hip hopowym, niekiedy breakbeatowym rytmie, jawiąc się jako wyrafinowanie podana progresywna wersja takiego spojrzenia na dźwięk. Pod owym wgniatającym w ziemię, potężnym beatem, rozciąga się misternie przygotowana podróż w otchłanie ambientu - wyłożone onirycznymi i uduchowionymi strukturami. Pomimo tego, że dzieło stanowi zwartą całość, odpowiednie przerwy pomiędzy kolejnymi sekwencjami pozwalają podzielić album na poszczególne części, tworząc wrażenie kolejnych odgłosów z zaświatów - demonicznych duchów, przesyłających swoje tchnienia przez czeluście ciemności.
    Nad wszystkim panuje tutaj talent kompozytorski Harrisa, który dopracował na płycie praktycznie każdy szczegół - nie wpadł w pułapkę monotonii długiej kompozycji, nie bawił się ewidentnie w kombinowanie przesadne materiału. W czasie jamu nagraniowego przywołał natomiast to co najlepsze w ekstremalnym podejściu do beatu, ale i ambient-dubu. Wiele tu nawiązań do estetyki muzyki metalowej - surowość, wszechobecny chłód - ale zwrócić jednak należy uwagę na niemetalowy właśnie, a elektroniczny charakter tego krążka. Charakteryzuje się bowiem jak kolejna, ważna propozycja współczesnej elektroniki, a na szacunek zasługuje tym bardziej, że stworzyła ją legendarna już postać, z bagażem doświadczeń na karku. Kolejny raz Mick Harris odciska na odbiorcach swojej muzyki swoje silne piętno. Inna sprawa, że jego najnowsza produkcja do mnie trafia najcelniej, bo biorąc pod uwagę samą jego postać - dojrzałego, zapracowanego artysty - jak również nadal świeże i nieszablonowe podejście do muzyki, stwierdzić muszę, iż nawet jeśli nie wywołuje on rewolucji to dobitniej niż kiedykolwiek dotąd udowadnia, że ewolucja w rozumieniu Harrisa to ciągła penetracja przestrzeni muzycznej i własnej wyobraźni.
    Na "List Of Takers" Brzmi to wszystko nader intrygująco - wywołuje niemały zachwyt i podziw, że stworzył to dzieło artysta wyrastający z nurtu metalowego, zamiast osiąść na ortodoksyjnej mieliźnie jak nierzadko koledzy po fachu, nabiera z wiekiem silnego wiatru w swoje artystyczne żagle. Lektura obowiązkowa, zwłaszcza, że dzięki Vivo jest na wyciągnięcie ręki.
(tomek doksa)  www.popupmagazine.pl  
_______________________
Mick Harris debiutował jako ekstremalny metalowiec w szeregach Napalm Death, później wraz z Johnem Zornem i Billem Laswellem eksperymentował z jazzem, realizował solowe kkrążki, utrzymane w stylistyce ambient, współpracował też z Nickiem Cave'em. "List of Takers", najnowsza produkcja najważniejszego projektu Harrisa, to płyta tyleż trudna i nieprzyjemna, co..... znakomita. Potężne, mroczne, nieco przesterowane bity, posmak abstrakcyjnej elektroniki, komputerowe szmery, zgrzyty i trzaski. Nie ma tu nawet chwili wytchnienia - od pierwszych dźwięków stajemy oko w oko z masywnym, brunym, niemal smolistym transem. Materiał został przygotowany specjalnie dla polskiej, niezależnej wytwórni Vivo. Gratulacje.
WOJTEK LADA / Życie Warszawy  
_______________________
mick harris to człowiek-instytucja. eks-perkusista słynnej formacji napalm death [brał udział przy nagrywaniu trzech pierwszych albumów nd], po opuszczeniu zespołu w roku 1991 poświęcił się własnym, najczęściej mrocznym dźwiękowym pomysłom. szybko, jeszcze w roku 1991 powołał do życia, wspólnie z basistą nickiem bullenem, projekt scorn, będący wyrazem jego nowych brzmieniowych fascynacji. od tej pory muzyka harrisa to głównie przytłaczające, illbientowe klimaty, przybierające czasem postać głębokich dronów, innym razem ekstremalnych struktur rytmicznych. sam harris działa również jako lull [to najbardziej minimalny i mroczny projekt muzyka], gra wspólnie z johnem zornem i billem laswellem w formacji painkiller, swego czasu współpracował również m.inn. z jamesem plotkinem i martynem batesem [świetny ich potrójny album "murder ballads"].
        od roku 1995 harris tworzy scorn samodzielnie - nick bullen, po dokonaniu rozboju [ot napadł pijany przypadkową osobę w jakimś barze] musiał spędzić rok za kratkami [po wyjściu z więzienia zajął się solowym projektem umbilical limbo], harris zadebiutował więc jako samodzielny twórca muzyki scorn i wydał "gyral" - jedną z najlepszych swych płyt - pełną hipnotycznych, dubowych dźwięków, wytyczających w owym czasie zupełnie nowe muzyczne ścieżki. potem pojawiły się kolejne albumy scorna, wśród nich udane "zander" [1997] i "plan b" [2002] po czym harris, z różnych powodów [problemy finansowe, kłopoty z wytwórniami, w końcu konieczność utrzymania rodziny] zwolnił swą artystyczną aktywność. w ubiegłym roku ukazała się płyta "collected", zawierająca zbiór trudno dostępnych bądź nigdzie nie publikowanych kawałków lull. w tym roku, po dwóch latach nieobecności, powraca zaś scorn. co więcej, powraca w postaci płyty wydanej przez polski label - vivo records. "list of takers" z założenia ma być "materiałem pomostowym" między typowymi dla harrisa mrokami a nowym, bardziej konkretnym graniem. czy tak jest w istocie? nie sądzę. otrzymujemy jeden, 70-minutowy set, pierwotnie zagrany dla rogłośni breaks fm, zarejestrowany 9 stycznia 2004. muzyka harrisa właściwie się nie zmienia: nadal są to gęste, mroczne tekstury sampli polane ostrym, bezkompromisowym bitem, w którym próżno szukać jakichkolwiek nowych elementów. i właściwie trudno czynić z tej obserwacji jakikolwiek zarzut - harris zachowuje bowiem konsekwencję i dla tych, którym muzyka scorn jest bliska - "list of takers" nie będzie rozczarowaniem. dla wszystkich innych nowa płyta harrisa może okazać się prawdziwym wyzwaniem: nie każdy zdolny jest przejść przez zmasowany atak brudnych bitów i przepuszczonych przez tysiące filtrów sampli niewiadomego pochodzenia. cóż, taka po prostu jest muzyka scorn - bezkompromisowa, od ponad 10 lat konsekwentna, gęsta, momentami chropowata. zupełnie jak widniejący na okładce zwój potarganych, kaleczących zapewne przy pierwszym dotyku drutów.
        albumem "list of takers" mick harris nie zaskakuje. mocno trzyma się sprawdzonych, znanych sobie pomysłów i brzmień. jednocześnie ta nowa płyta może być niezłą wizytówką artysty dla niewtajemniczonych. niezłą tym bardziej, iż tak łatwo dostępną - fakt pozyskania nowego materiału scorna przez polski label uznać należy za spory sukces. "list of takers" polecam więc ciekawskim i wytrzymałym. ja sam muszę przyznać, iż za każdym podejściem zastanawiam się, czy nowego materiału micka harrisa słucham, czy raczej się z nim zmagam.   
 jman www.nowamuzyka.pl